Artikel 2:203 lid 3 BW bepaalt met zoveel woorden dat aansprakelijkheid van de bestuurders wegens bekrachtiging rechtshandelingen vennootschap in oprichting op andere gronden niet is uitgesloten. Blijkens de wetsgeschiedenis kan deze gebaseerd zijn op onbehoorlijk bestuur (art. 2:9 BW en art. 2:248 BW) of op onrechtmatige daad, terwijl er ook aansprakelijkheid kan zijn op grond van artikel 2:180 lid 2 BW. Oprichtingshandeling is geen daad van beleid van de vennootschap.

Persoonlijke aansprakelijkheid bestuurder. Niet kan worden geconcludeerd dat gedaagde als bestuurder een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt van de wanprestatie van de vennootschap uit de vermogensbeheerovereenkomst. Niet gebleken is dat gedaagde enig persoonlijk belang of persoonlijk financieel voordeel bij het door de vennootschap gevoegde beleggingsbeleid had.

Bestuurdersaansprakelijkheid: Beklamelnorm. Niet gesteld of gebleken is dat gedaagde bij het sluiten van de overeenkomst wist of heeft moeten begrijpen dat een bank een noodzakelijke financiering waarschijnlijk niet zou verstrekken en ook niet dat hij toen al heeft moeten begrijpen dat eventuele inspanningen gericht op het verwerven van kapitaal van een branchegenoot een kleine kans van slagen hadden. Geen causaal verband nu de wederpartij bij afwezigheid van de overeenkomst minder zou hebben ontvangen dan nu het geval is.

Het behoort, naar het oordeel van de rechtbank, tot de taak van een behoorlijk bestuurder om, in een geval als het onderhavige, waarin de bestuurder zich niet meer in staat acht zelf leiding te geven aan de onderneming, ten minste enig onderzoek te doen naar de hoedanigheden, zakelijke achtergrond, financiële gegoedheid en persoonlijke integriteit van de (rechts)personen aan wie hij het (indirect) bestuur van zijn onderneming beoogt over te dragen. Kennelijk onbehoorlijke taakvervulling nu in dit geval van enig serieus onderzoek naar de hoedanigheid van partijen met wie hij zaken ging doen en aan wie hij de leiding ging overdragen, niet is gebleken.

Toepasselijkheid van de door de Hoge Raad gegeven nuancering op het uitgangspunt dat voorwaarden faillissement ex nunc worden getoetst. Als het faillissement reeds is ingetreden kan het niet in hoger beroep worden vernietigd op de enkele grond dat het vorderingsrecht van de aanvrager niet (langer) bestaat. Deze nuancering is beperkt tot het geval dat de schuldenaar in staat van faillissement is verklaard nadat hij op de aanvraag tot faillietverklaring is gehoord en hij hiertegen vervolgens tijdig hoger beroep instelt (art. 8 lid 1 Fw). Die nuancering is echter niet op haar plaats in het geval dat de schuldenaar niet op de aanvraag is gehoord voordat hij in staat van faillissement is verklaard, en hij vervolgens daartegen tijdig verzet doet (art. 8 lid 2 Fw).

Betelgeuze

Bestuurders zijn vooralsnog niet aansprakelijk voor het faillissementstekort op grond van artikel 2:248 BW. Weliswaar kan niet worden vastgesteld of de administratie aan de daaraan te stellen eisen voldoet, maar dit komt omdat de curator de administratie deels is kwijtgeraakt en komt derhalve voor zijn (bewijs)risico. Bij deponering van de jaarrekening ontbrak de accountantsverklaring. Deze was verplicht gelet op de in de jaarrekening genoemde netto-omzet en totale activa. Het bestuur zou op grond van de bewijsvermoedens van artikel 2:248 lid 2 BW aansprakelijk zijn wegens onbehoorlijk bestuur, maar slaagt erin het weerlegbare bewijsvermoeden dat dit een belangrijke oorzaak is van het faillissement te ontzenuwen.

Dekker q.q./Seypesteyn

Geen zekerheidsstelling voor proceskosten omdat wederpartij niet in het buitenland gevestigd is.

Verwelius/Nierman q.q.

Vorderingen omtrent huurbetaling na faillissement en ontruiming zijn correct tegen curator gericht (art. 25 Fw)

X/Rabobank

De bank heef onder de aanwezige omstandigheden haar mededelingsplicht jegens de borg geschonden. Indien de borg aan kan tonen dat ze inderdaad in een verkeerde veronderstelling verkeerde ten aanzien van de borgtocht, slaagt haar beroep op dwaling (art. 6:228 lid 1 BW).

Nadat ten laste van een rechtspersoon conservatoir beslag is gelegd op haar toebehorende vermogensbestanddelen, zijn deze in weerwil van dat beslag overgedragen. Voordat de vereiste eis in de hoofdzaak is ingesteld, is de rechtspersoon opgehouden te bestaan. In dat geval kan de beslaglegger de verkrijger dagvaarden.